อิทัง เม สัพเพเปรตินัง โหนตุ...

สวัสดีค่ะ


เขาว่าคนเรามีร้อยแปดพันเก้าประเภท ส่วนใหญ่จะปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็มีมาก เราเองก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะปกตินัก


แต่ความไม่ปกติก็แต่ละคนนั้น ก็ไม่ควรสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่น มิฉะนั้นสังคมจะดำรงอยู่เป็นสังคมได้อย่างไร


มีเพื่อนเราอยู่คนนึง เป็นผู้ชาย ชอบทำตัวลึกลับ ทัก MSN มาแล้วก็หลอกว่าตัวเองเป็นคนโน้นคนนี้ โดยอาศัยว่าตัวเองพิมพ์ภาษาไทยไม่ได้ แล้วเลยหลอกว่าเป็นชาวต่างชาติ/เด็กอินเตอร์ ฯลฯ


ตอนแรกเขาทำกับเพื่อนคนที่นั่งข้างหน้าเรา โดยหลอกว่าตัวเองเป็นเด็กผู้หญิงโรงเรียนร่วมฤดีชื่อ Nancy แล้วเพื่อนคนนั้นก็จับได้ พอเอามาล้อที่โรงเรียนก็โกรธใหญ่... เราก็ได้แต่ขำ ๆ และคิดว่าเจ้านี่ "จะหลอกก็หลอกให้เนียนหน่อยก็ไม่ได้"


เขาแอดเรามา แต่ไม่กล้าเล่นแบบนั้นกับเรา ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด


ต่อมาเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ขณะที่กำลังเรียนคอม เขาก็ทักเพื่อนที่นั่งใกล้ๆ เรา (จ๊อยท์) ตอนแรกจ๊อยท์ก็บอกว่า มีคนไทยหลอกเขาว่าเป็นคนอินเดีย มาทักเขา เขาจับได้เพราะว่าสำนวนภาษาอังกฤษที่ใช้เป็นแบบไทย เราก็เลยให้จ๊อยท์ตั้งคำถามไป แค่สองสามคำถามก็จนตรอก เราคิดว่า "โรคจิตจริง - -" "


พอมาสัปดาห์นี้ เขาทักเรามาล่ะ

เขาถามเราว่าเราชื่ออะไร เรารู้แล้วล่ะว่าเป็นคนคนเดียวกัน เราจำอีเมล์ได้

แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้ว่าเราจำอีเมล์เขาได้


เขาก็หลอกว่าตัวเองเป็นคนแปลกหน้าอีกนั่นแหละ แกล้งทำซื่อมา ถามโน่นถามนี่ ทำฟอร์มว่าเป็นคนแปลกหน้าเต็มที่ และพยายามจะล้วงข้อมูลของเราให้ได้
ถึงเราจะรู้ว่าเขาอยู่ห้องเดียวกับเรา แต่เราก็ไม่เคยให้ข้อมูลเราแม้แต่ ชื่อ กับใครที่ไม่บอกว่าแอดเรามาจากไหน ดังนั้นเราเองก็ไม่บอกข้อมูลของเรา ดูเหมือนว่าเขาจะไม่พอใจเท่าไหร่

เราพยายามโต้ตอบไปกี่ทีก็รู้สึกว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไร พยายามจะบอกเป็นนัย ๆ ว่า "เรารู้นะว่านายเป็นใคร" แต่เขาก็ดูจะสนุกสนานดี

เราทนไม่ไหว คนแบบนี้มีในโลกด้วยเหรอ ก็เลย block และ delete ไป ถึงจะเป็นเพื่อนร่วมห้องแต่แบบนี้เอาไว้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน


ทำไมเขาถึงชอบทำอย่างนี้นะ?


เขาอยู่โรงเรียนชั้นนำของประเทศไทย และถือได้ว่าผลการเรียนก็ไม่ได้ย่ำแย่

ถ้าอนาคตของชาติแบบนี้เติบโตขึ้นไป สมมติว่าเป็นหมอ หมอแบบนี้หรือที่จะรักษาคนไข้ หรือเป็นนักวิทยาศาสตร์ คนแบบนี้น่ะหรือที่จะคิดอะไรที่มันเกิดประโยชน์แก่โลก?

หรือก็จะกลายเป็นคนโรคจิตที่ขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์บ่อย ๆ

การที่เขาทำอย่างนี้ อาจจะเป็นเพราะเขาไม่กล้าเปิดเผยตัวเอง แต่การเลือกที่จะหลอกลวงคนอื่นแบบนี้ล่ะก็...What a coward!!



มิตรภาพในโลกไซเบอร์เกิดขึ้นได้ถ้าเรามีความจริงใจ...ประโยคนี้เราเคยอ่านจากไดอารี่ของคนที่เราเคารพคนหนึ่ง เรารู้จักเขาจากโลกไซเบอร์ และได้พบตัวจริงกันแล้ว เรารู้จักกันและเสริมสร้างมิตรภาพกันได้เพราะว่าเรามีความจริงใจให้กันและกัน เขาทำให้เรามองเห็นข้อดีในโลกไซเบอร์มากขึ้น



แต่เพื่อนคนนี้ ทำให้เรารู้ว่า ในโลกไซเบอร์ก็ยังมีคนช่างหลอกลวง คนไร้ความจริงใจอยู่เช่นกัน ดังนั้นโลกเล็ก ๆ ใบนี้ก็ยังมีอันตรายอยู่ไม่น้อย

ตอนนี้เขายังเด็ก เขายังหลอกลวงเพื่อน ๆ ในห้องของเขาถึงขนาดนี้ ถ้าหากเขามีพัฒนาการที่สูงขึ้นไปตามวัย จะเกิดอะไรขึ้น...กรณีหลอกลวงทางอินเตอร์เน็ตก็ยังคงมีต่อ ๆ ไป ไม่มีทางหมดไปได้


ก็ได้แต่ สัพเพสัตตา อเวรา อะนีฆา อพยาปัชฌา สุขีอัตตานังปริหะรันตุ แผ่เมตตาให้เขาได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดีกว่านี้ล่ะค่ะ

และทิ้งท้าย อิทัง เม สัพเพเปรตินัง โหนตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพเปรโต (หลัง ๆ นี่มั่วเอานะ >.<)



Hikaru